Kamfora to jeden z najbardziej charakterystycznych i szczególnych zapachów w aromaterapii, stosowany tradycyjnie w czasie przeziębienia. Zarówno kamforę, jak i olejek kamforowy wytwarza się z pewnego gatunku cynamonowca, długowiecznego drzewa pochodzącego z południowo-wschodniej Azji. Co mają ze sobą wspólnego kamfora i olejek kamforowy? Jak powstają i kiedy warto je stosować?
Kamfora w aromaterapii
Kamfora ma orientalny, dymny, bardzo intensywny, a jednocześnie przyjemny zapach. Wielu z nas kojarzy go z okresem dzieciństwa, kiedy w trakcie przeziębienia rodzice nacierali nam klatkę piersiową właśnie kamforą. Jej aromat miał złagodzić objawy choroby, w szczególności udrożnić zatkany nos i ułatwić oddychanie. Obecnie aromaterapia jest coraz bardziej popularna. Olejek kamforowy jest wykorzystywany na wiele sposobów.
Czym jest i jak powstaje olejek kamforowy?
Surowcem stanowiącym źródło zarówno kamfory, jak i olejku jest cynamonowiec kamforowy. Wysokie, potężne i długowieczne drzewo, rosnące naturalnie m.in. w Japonii, w Chinach, na Tajwanie czy w Wietnamie, a także uprawiane i rozprzestrzenione w wielu obszarach subtropikalnych. Cynamonowce to drzewa lub krzewy z rodziny wawrzynowatych, obejmujące około 250 gatunków, zasobne w olejki eteryczne, a także nierozerwalnie złączone z kulturą i obrzędowością orientu. Najpopularniejszym surowcem pozyskiwanym z cynamonowca jest oczywiście cynamon, przyprawa dość dobrze zadomowiona w kuchniach całego świata.
Również kamfora, choć nam akurat kojarzy się głównie z farmaceutykami, jest tradycyjną, orientalną przyprawą. W krajach azjatyckich aromatyzuje się nią głównie słodycze i desery. Poza tym kamfora od dawien dawna obecna jest w tradycyjnych rytuałach, była używana m.in. do balsamowania zwłok i okadzania. Nabrała dzięki temu bardzo ezoterycznego charakteru, który współgra z pewną jej charakterystyczną cechą – kamfora ulega bowiem sublimacji, czyli przechodzi bezpośrednio ze stanu stałego w lotny. Właściwości kamfory i olejku kamforowego od wieków wykorzystuje medycyna naturalna i kosmetyka. Ponadto kamfora odgrywa dość istotną rolę w produkcji takich towarów, jak kulki na mole, piłeczki pingpongowe, sztuczne ognie, lakiery czy preparaty odstraszające owady.
Z chemicznego punktu widzenia, kamfora jest roślinnym związkiem organicznym, terpenem, pochodną kamfenu. W praktyce to nic innego jak frakcja stała olejku kamforowego, pozyskiwanego przede wszystkim z drewna cynamonowca kamforowego, metodą destylacji z parą wodną. Kamfora stanowi około 50% składu olejku. Poza tym wchodzą w niego także eugenol, pinen, felandren, borneol, cyneol. Dzięki tej mieszaninie, olejek kamforowy ma intensywny i orientalny, ale też odświeżający, regenerujący i pobudzający zapach. Charakter tego olejku upodabnia go do olejku eukaliptusowego. Oba specyfiki często zresztą występują razem, zwłaszcza w produktach aptecznych, mających za zadanie łagodzić objawy przeziębienia.
Właściwości olejku kamforowego
Olejek kamforowy ma działanie miejscowo znieczulające, przeciwbólowe, antybakteryjne, przeciwzapalne, odświeżające i rozgrzewające jednocześnie. Jest wprost wymarzonym olejkiem do masażu obolałych mięśni, masażu relaksacyjnego, przeciwbólowego i przeciwnapięciowego. Skutecznie łagodzi ból związany z zapaleniem korzonków nerwowych oraz nerwobóle. Stosowany na skórę łagodzi jej świąd, stany zapalne i infekcje, odkaża, oczyszcza, stymuluje, działa przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo, reguluje wydzielanie sebum. Możemy stosować go przeciwko opryszczce, jak i zapaleniu ucha. Olejek ten znajdziemy m.in. w składzie kosmetyków do pielęgnacji cery, w kremach do stóp, pomadkach i, rzecz jasna, w maściach. Możemy używać go również jako samodzielny surowiec aromaterapeutyczny, w dyfuzorze czy do inhalowania.
WAŻNE
Zaleca się jednak ostrożność w doborze stężenia. Olejek kamforowy może podrażniać wrażliwą skórę, a nawet doprowadzić do zatrzymania oddechu. Nie powinno się stosować go u dzieci poniżej 6. roku życia.
Oryginalny olejek kamforowy
Prawdziwy, tradycyjny olejek kamforowy pochodzi z kory i korzeni cynamonowca. Można go jednak uzyskać metodą syntetyczną, z pinenu i borneolu. Przed zakupem warto sprawdzić, w jaki sposób otrzymano wybrany olejek. Poza eukaliptusem, olejek kamforowy można łączyć z olejkiem sandałowym, sosnowym, grejpfrutowym, bazyliowym czy melisowym.