Ogórecznik lekarski to roślina jednoroczna, pochodząca z obszarów śródziemnomorskich. Ogórecznik osiąga wysokość do 60 cm i charakteryzuje się przyjemnym aromatem, podobnym do zapachu ogórków. Roślina należy do silnie rosnących oraz bardzo szybko się rozsiewa. W Polsce ogórecznik nie jest popularny jako roślina uprawna, częściej można go spotkać jako dziko rosnący chwast.
Właściwości i zastosowanie ogórecznika
Ogórecznik posiada grube, puste w środku łodygi, które są pokryte małymi kolcami. Liście rośliny również charakteryzują się dużą grubością i szorstką fakturą. Kształtem przypominają spiczaście zakończone elipsy. Kwiaty ogórecznika odznaczają się niebieskim kolorem, jednak zdarzają się także białe egzemplarze.
Roślina zawiera flawonoidy, garbniki, cholinę, kwasy organiczne, związki śluzowe, sole mineralne oraz witaminę C. W celach medycznych wykorzystuje się olej, pozyskany z nasion tej rośliny. Ogórecznik pomaga w łagodzeniu stanów zapalnych błon śluzowych i przełyku, zwalcza chrypkę oraz suchy kaszel. Wpływa korzystnie na układ krążenia, a także układ nerwowy. Ponadto obniża cholesterol i jest skuteczny w leczeniu zaburzeń przemiany materii. Sprawdza się również przy zmianach miażdżycowych, chorobach reumatycznych i w leczeniu wszelkich zmian skórnych.