Rodzina roślin bobowatych stanowi zbiór na tyle rozbudowany, że jej przedstawicieli możemy spotkać na większości terenów na Ziemi. Znajdują się wśród nie tylko znany wszystkim bób czy ciecierzyca, ale także dużo mniej powszechne, egzotyczne rośliny trujące i lecznicze. Doskonałym przykładem jest tu smorzewka. Ta roślina o delikatnych liściach i kwiatach według klasycznej systematyki sytuowana jest w podrodzinie bobowatych właściwych i plemieniu Milletieae. Jej naturalnym środowiskiem występowania jest region Karaibów, Bahamy, Antyle, a także wybrzeża w pobliżu Meksyku.
Właściwości i zastosowanie smorzewki
Była od wieków wykorzystywana przez rdzennych mieszkańców tych terenów do łowienia ryb, jako że występujące w niej substancje okazują się dla nich toksyczne, powodując działanie ogłuszające. Smorzewka rosnąca dziko posiada formę średniej wielkości drzewa (12-15 metrów) o nieregularnej koronie i ciemnych liściach, jaśniejących wzdłuż pnia. Kwitnie na biało, a kwiaty posiadają lekko czerwone bądź różowe zabarwienie.
Medycyna ludowa przypisuje smorzewce szerokie spektrum działań. Pojawia się ona we wzmiankach o środkach, które łagodzą objawy rwy kulszowej i problemów związanych z bólami menstruacyjnymi. Część zawartych w niej izoflawonoidów sugeruje możliwość działania uspokajającego i łagodzącego na układ nerwowy.
Obecnie brakuje szczegółowych badań wpływu smorzewki na organizmy ludzkie, natomiast wstępne ustalenia wykazują potencjał jej zastosowania przy różnego rodzaju zapaleniach i skurczach mięśni. Należy przy tym pamiętać, że smorzewka to roślina klasyfikowana jako silnie toksyczna. Nie powinna być stosowana jako susz ziołowy, a tylko w postaci zaleconych przez specjalistę ekstraktów o precyzyjnie dobranej dawce. Leczenie przy użyciu tej rośliny zawsze powinno przebiegać pod ścisłą kontrolą i na zalecenie lekarza fitoterapeuty.