Lecznicze właściwości bukwicy były już znane starożytnym. W czasach dzisiejszych stosuje się ją między innymi w zwalczaniu biegunek, leczeniu astmy czy odkażaniu ran. Sprawdź, jakie jeszcze właściwości ma bukwica.
Gdzie występuje bukwica zwyczajna?
Bukwica (czyściec zielarski) porasta tereny niemal całej Europy, Afryki Północnej i Azji. Jej naturalnym miejscem występowania są lasy, łąki, zarośla i pastwiska. W ogrodach sadzi się ją często jako roślinę ozdobną. Ma purpurowe kwiaty o kształcie dzwonków, w których wytwarza się miód. Okres kwitnienia bukwicy przypada na lato.
Właściwości lecznicze bukwicy
Bukwica zawiera wiele cennych ze zdrowotnego punktu widzenia substancji, między innymi cholinę, betainę, śluz, kwas ferulowy, kawowy i rozmarynowy (tzw. fenolokwasy), irodoid, garbniki, związki goryczowe, depsydy, oligosacharydy, olejki eteryczne, małe ilości tłuszczy, prowitaminę A i witaminę C, a także liczne sole mineralne. Ze względu na duże stężenie substancji czynnych bukwica znajduje zastosowanie w leczeniu różnych przypadłości. Działa przeciwbólowo, uspokajająco, chroni przed reumatyzmem, oczyszcza organizm, niszczy szkodliwe bakterie i eliminuje stany zapalne. Stosowana zewnętrznie, odkaża skórę, zapobiega krwotokom, leczy stany zapalne skóry i regeneruje naskórek.
Jakie efekty daje stosowanie bukwicy?
Bukwica wpływa korzystnie na procesy trawienne i pracę wątroby, hamuje biegunkę, bywa stosowana w leczeniu nieżytów przewodu pokarmowego. Odwar z kłącza bukwicy jest skutecznym środkiem wymiotnym, łagodzi też kaszel (zwłaszcza suchy), ma kojący wpływ na podrażnione gardło, działa wykrztuśnie. Wspomaga leczenie astmy, zapalenia płuc i oskrzeli, nieżytów górnych dróg oddechowych oraz gruźlicy.
Stosowany zewnętrznie, przyspiesza gojenie się ran, cofa chorobowe zmiany skórne, wykazuje ponadto właściwości pielęgnacyjne. Odwarem z bukwicy przemywa się okłady po zadrapaniach i otarciach, a także smaruje się miejsca pokryte owrzodzeniami.
Bukwica ułatwia zasypianie, pomaga zwalczyć stres, okazuje się skuteczna w terapiach nerwic wegetatywnych. Zwalcza stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej, pomaga pozbyć się krwiaków i obrzęków, zapobiega nadmiernej potliwości ciała. Sprawdza się też przy leczeniu chorób pęcherza moczowego i moczowodów. Bukwica znajduje również zastosowanie w leczeniu padaczki, gośćca, żółtaczki i podagry.
Jak stosować bukwicę?
Surowcem zielarskim są liście i kłącze bukwicy. Można je kupić w sklepie zielarskim lub w aptece, ewentualnie samemu zebrać w okresie kwitnienia. Cena nie jest zbyt wygórowana – opakowanie kosztuje zaledwie kilka złotych. O wiele droższy jest destylat ziołowy, zawierający oprócz bukwicy alkohol i wodę destylowaną. Ekstrakty z ziela działają przeciwzapalnie na błonę śluzową żołądka i jelit, zapobiegają też przed krwawieniami wewnętrznymi z uszkodzonych naczyń w przewodzie pokarmowym. Ze względu na pielęgnacyjne właściwości wyciągu z bukwicy stosuje się go również w kosmetyce. Wykazuje on silne działanie antybakteryjne, ujędrnia i wygładza skórę, poprawia jej koloryt.
Jak zrobić napar z bukwicy?
Nic prostszego: wystarczy wsypać łyżeczkę suszu do szklanki i zalać ją do połowy wrzątkiem. Należy parzyć ziele pod przykryciem przez ok. kwadrans. Napary z bukwicy zaleca się pić trzy razy dziennie.
Odwar z bukwicy
Przygotowanie leczniczego odwaru z bukwicy też nie wymaga dużego zachodu. Trzeba łyżkę rozdrobnionego ziela zalać wrzątkiem (1 szklanka wystarczy), a następnie gotować na wolnym ogniu przez 5 minut, pod przykryciem. Po ugotowaniu należy odstawić napój, a przed wypiciem lub zastosowaniem zewnętrznym – przecedzić.
Przeciwwskazania
Nie należy przekraczać zalecanej dziennej dawki (3 razy dziennie po pół szklanki). Częstsze picie naparu może skutkować zaparciami i podrażnieniem przewodu pokarmowego. Kobiety ciężarne i karmiące piersią powinny skonsultować stosowanie bukwicy z lekarzem.