Łysiczka lancetowata jest jednym z grzybów halucynogennych (psylocybinowych). Od lata do jesieni rośnie na polskich łąkach, pastwiskach i zboczach gór. Mimo charakterystycznych cech wizualnych bywa mylona z innymi grzybami. A ponieważ ma silne działanie odurzające, warto wiedzieć, jak wygląda, by przypadkiem nie zafundować sobie ekstremalnych wrażeń.
O pomyłkę tym łatwiej, że w sąsiedztwie łysiczki lancetowatej (Psilocybe semilanceata) często rosną też inne rodzaje grzybów, np. kołpaczki. Dlatego podczas grzybobrania należy zachować ostrożność i zwracać uwagę na subtelne różnice między poszczególnymi gatunkami.
Pomylenie łysiczki z innym grzybem może skończyć się jednym z najbardziej wstrząsających doświadczeń w życiu. Nie ma w tym ani cienia przesady – zawarta w łysiczce psylocybina wykazuje silne właściwości psychoaktywne. Na kilka godzin zmienia stan świadomości, wpływa na postrzeganie czasu, zaburza percepcję i pamięć.
W Polsce posiadanie łysiczki lancetowatej – jak również innych grzybów halucynogennych – jest nielegalne.
Jak wygląda i gdzie rośnie łysiczka lancetowata?
Kapelusz łysiczki lancetowatej ma spiczasty trzonek i ciemne blaszki, a trzon jest długi, elastyczny. To odróżnia łysiczkę od innych gatunków grzybów, np. od kołpaczka z prostą i łamliwą nóżką, osiągającego zwykle dużo większe rozmiary. Psilocybe semilanceata rośnie głównie na otwartych terenach: łąkach, pastwiskach, zboczach gór. Sprzyjającym jej środowiskiem są tereny podmokłe, trawy i mchy.
Co ciekawe, często można ją znaleźć w miejscu wypasu bydła. Łysiczka lancetowata występuje głównie w Ameryce Północnej, Australii i Nowej Zelandii. Pojawia się też w Europie, np. w Austrii, Belgii czy Bułgarii, choć nie w tak dużych ilościach. Nad Wisłą jest bardzo rzadko spotykanym gatunkiem. Próżno by go szukać w lasach.
Łysiczka lancetowata – właściwości psychoaktywne
Choć bardzo trudno natknąć się w Polsce na łysiczkę lancetowatą, nie sposób wykluczyć takiej ewentualności. Warto więc dowiedzieć się co nieco o objawach występujących po spożyciu grzybów halucynogennych. Częstą oznaką zażycia psylocybiny są silne napady lęku, graniczące z paniką.
Osoba znajdująca się pod wpływem tej substancji inaczej postrzega kolory, doświadcza wahań nastroju i czegoś na kształt eksplozji skojarzeń. Kształty widzianych przedmiotów mogą się zmieniać i formować w coś odrębnego, ale prawdziwe halucynacje występują rzadko. Z fizjologicznych objawów należy odnotować zwiększony puls, uczucie zimna, rozluźnienie mięśni, a w niektórych przypadkach również biegunkę. Szybkość reakcji na bodźce zewnętrzne ulega drastycznemu spowolnieniu.
Psychodeliki a zaburzenia psychiczne
Łysiczka lancetowata, razem z innymi grzybami psylocybinowymi, jest zaliczana do psychodelików – środków psychoaktywnych zmieniających tymczasowo percepcję, świadomość, sposób myślenia i odczuwania emocji.
Obecny stan badań nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy rośliny i preparaty zawierające substancje tego typu powinny być dopuszczone do użytku terapeutycznego.
Wiele dowodów przemawia za tym, że psychodeliki, w tym również łysiczka lancetowata, wywierają korzystny wpływ na osoby zmagające się z depresją oraz innymi zaburzeniami psychicznymi.
Inne z kolei badania wskazują na możliwość pogorszenia stanu psychicznego po tzw. doświadczeniu psychodelicznym. Mogą pojawić się między innymi różnego rodzaju psychozy czy zaburzenia lękowe. Sposób działania psylocybiny jest uzależniony od wielu indywidualnych czynników. Dlatego rezultat trwającego obecnie renesansu badań nad psychodelikami wciąż pozostaje niepewny.
ARTYKUŁ ZEWNĘTRZNY